به نقل از «ایران اکونومیست»

دلیل افزایش بیماری‌های مشترک میان انسان و حیوانات

تاریخ انتشار: ۱۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۸۴۹۳۵

بیماری‌هایی همچون کووید۱۹، آبله میمون، مرس، ابولا، آنفلوآنزای مرغی و ایدز از حیوانات به انسان منتقل شده‌اند و به ترس از همه‌گیری ویروس و بیماری جدید دامن می‌زنند.

به گزارش ایران اکونومیست، روزنامه «خراسان» نوشت: بیماری های مشترک انسان و جانوران یا «زئونوز» به بیماری‌های عفونی گفته می‌شود که بین جانوران (عموما مهره‌داران) و انسان قابل انتقال هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منشأ این بیماری‌ها می‌تواند باکتری، ویروس یا انگل باشد. زئونوزها به طور مستقیم هنگام تماس حیوان و انسان یا به طور غیرمستقیم از طریق غذا یا ناقلی مانند حشره، عنکبوت و کنه منتقل می‌شوند. برخی از این بیماری‌ها مانند کرونا به طور خاص در انسان به صورت خطرناک‌ ظاهر می‌شوند و ممکن است در بدن حیوانات چندان خطرناک و کشنده نباشند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، ۶۰ درصد از بیماری‌های عفونی بین انسان و دام مشترک هستند. همچنین از ۱.۷ میلیون ویروس ناشناخته در پستانداران و پرندگان ۵۴۰ هزار تا ۸۵۰ هزار ویروس می‌توانند باعث بیماری در انسان‌ها شوند. مهم‌تر از همه، گسترش فعالیت‌های انسانی و افزایش تعاملات با حیات وحش، می‌تواند خطر انتقال بیماری به انسان را افزایش دهد.

بیماری‌های خطرناک و حیوانات ناقل

برخی از بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوانات مانند سالمونلوز بر سیستم گوارش و برخی دیگر مانند آنفلوآنزای مرغی، آنفلوآنزای خوکی و کرونا بر سیستم تنفسی ما تاثیر می‌گذارند. بیماری هاری هم سیستم عصبی انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. خفاش‌ها منبع بسیاری از ویروس‌هایی هستند که تا کنون به انسان منتقل شده‌اند. برخی از این بیماری‌ها با منشأ خفاش مانند ویروس هاری سال‌هاست که شناخته شده‌اند اما بسیاری از آن‌ها مانند ابولا، ویروس کرونا، کرونا سارس یا ویروس نیپا در دهه‌های اخیر ظهور پیدا کرده‌اند. گورکن‌ها و راسوها هم در ابتلا به بیماری‌های مشترک انسان و دام با منشأ ویروسی دخیل هستند. پستانداران دیگر مانند گاو، خوک، سگ، روباه، شتر و جوندگان نیز اغلب نقش میزبان میانی را در انتقال این بیماری‌ها ایفا می‌کنند. همه ویروس‌های مسئول همه‌گیری آنفلوآنزای بزرگ به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از پرندگان به انسان منتقل شده‌اند. حشراتی مانند کنه هم ناقل بسیاری از بیماری‌های ویروسی به انسان هستند.

دلیل افزایش بیماری‌های مشترک

افزایش سفرهای مردم به گوشه و کنار دنیا  و تخریب و اختلال در اکوسیستم، به رشد و گسترش سریع‌تر زئونوزها در ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته کمک کرده است. علاوه بر این کشاورزی صنعتی خطر انتشار عوامل بیماری‌زا بین حیوانات را افزایش داده است. از سوی دیگر تجارت حیوانات وحشی باعث می‌شود انسان‌ها بیشتر در معرض عوامل بیماری‌زا میان انسان و جانوران قرار بگیرند. جنگل‌زدایی هم خطر تماس بین حیات وحش و حیوانات اهلی و درنهایت انتقال این نوع بیماری‌ها به انسان را افزایش می‌دهد. در مطالعه‌ای که توسط مجله علمی «طبیعت» در سال ۲۰۲۲ منتشر شد، هشدار داده شد که تغییرات آب و هوایی، بسیاری از حیوانات را مجبور به ترک محل زندگی خود می‌کند و باعث تغییر در اکوسیستم می‌شود. این تغییرات، تماس حیوانات مختلف با یکدیگر و جابه‌جا شدن ویروس می‌تواند باعث ظهور بیماری‌های جدید قابل انتقال به انسان شود. گروه متخصص تنوع زیستی سازمان ملل متحد در اکتبر ۲۰۲۰ هشدار داد:«بدون راهبردهای پیشگیرانه، همه‌گیری‌ها بیشتر پدیدار می‌شوند، با سرعت بیشتری گسترش می‌یابند، افراد بیشتری را می‌کشند و اقتصاد جهانی را ویران‌کننده‌تر از همیشه تحت تأثیر قرار می‌دهند.»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: آبله میمونی ، آنفولانزا ، بیماری

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: آبله میمونی آنفولانزا بیماری بیماری های مشترک بیماری ها شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۸۴۹۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام